კონტინენტი

ამერიკაში ახალი ჩასული ვიყავი. დროებით ჩემს მეგობარს - ოთარს მივეკედლე. ოცნების მიწაზე ისედაც არალეგალურად შეპარულმა, ვიცოდი, ენის გარეშე ვერაფერს გავხდებოდი და ინგლისურის შემსწავლელ სწრაფ კურსებზე ჩავეწერე.

რამდენიმე თვის შემდეგ, გატეხილი ინგლისურით კვერცხის, პურის, ჰოლანდიური ყველისა და საპარსი ქაფის ყიდვას თავისუფლად ვახერხებდი.

საქართველოდან ჩამოტანილი და "ნასკებში" საგულდაგულოდ დამალული ორიათასი დოლარი მალევე დამეხარჯა. სხვა გზა არ მქონდა, სასწრაფოდ მუშაობა უნდა დამეწყო.

ოთარმა მშენებლობაზე მომაწყო. ცოტას კი ვღელავდი, სახელდახელოდ ნასწავლი ინგლისურით, ვაი და ვერ შევძლო "რასტვორის" მოზელა-თქო, მაგრამ შფოთვები მალევე გამიქრა _ მუშების უმრავლესობა პოსტსაბჭოთა ქვეყნებიდან იყო და, ჩემდა გასაკვირად, "რასტვორს" ისინიც "რასტვორს" ეძახდნენ.

ყველაფერი კარგად მიდიოდა. მე და ოთო ერთ ობიექტზე ვმუშაობდით - მე ცემენტის აპარატი მებარა და ობიექტის ცემენტით მომარაგება მევალებოდა. ოთარი ხარისხის ლაბორატორიაში იყო მიმაგრებული _ ჩემი მოზელილი "რასტვორის" ხარისხს ამოწმებდა.

ცოტახნის შემდეგ ორი კაპიკიც ვიშოვე და ჩემებთან გამოგზავნაც დავიწყე. მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ კი (დამავიწყდა მეთქვა, ცემენტის აპარატი ყველაფერს თავისით აკეთებდა. უბრალოდ, ღილაკზე უნდა დამეჭირა ხელი) კვირაში ორჯერ ნიუ-იორკის დისტკოტეკებზე გაძრომასაც ვახერხებდით.

მანქანას, როგორც წესი, ერთი დღით ვქირაობდით. ტანსაცმელიც, თქვენ წარმოიდგინეთ და, ნაქირავები გვეცვა. რამდენიმე კოქტეილი და შეგვეძლო საცეკვაოდ ეულად მოსულ გოგოებთან დისკოტეკაზე დაწყებული ნაცნობობა ჩვენს სახლში გაგვეღრმავებინა.

სახლს ვამბობ, მაგრამ სინამდვილეში საერთო საცხოვრებლის მეორე საერთულზე ნაქირავები ოთახნახევრიანი ბინა იყო, ძალიან ღარიბული და უბრალო _ მაგრამ კოქტეილით გაბრუებულ გოგოებს ეს უკვე ნაკლებად ანაღვლებდათ ხოლმე.


თითქოს და დავიჯერე კიდეც, რომ აქ ოცნებები სრულდება, მაგრამ ნათქვამია, მადა ჭამაში მოდისო. ადამიანი ბუნებით მაინც მესაკუთრეა, იჯარით აღებული აღარც მანქანა მაკმაყოფილებდა, აღარც ძვირადღირებული პიჯაკი და აღარც ერთი ღამით შეცდენილი გოგოები.

- ახალი სამსახური ვიშოვოთ - ვუთხარი ერთ-ერთ საღამოს ოთოს, კოქტეილი მოვსვი და დისკოტეკას თვალი გადავავლე, რომელიც უკვე ავტოპილოტის რეჟიმში აფიქსირებდა, ათვალიერებდა და აანალიზებდა გოგოებს.
- ვიშოვოთ, მაგრამ რა? - თქვა ოთომ და კოქტეილში ჩადებული "საწრუპავით" დისკოტეკის კიბეებზე ძლივს ჩამოკაკუნებულ თეთრ მოკლეკაბიან და ქერათმიან გოგოსკენ მიმითითა.

არ ვიცი, იმ გოგოს გარეგნობამ შთამაგონა თუ მის გვერდით მდგარმა გულმკერდმოღეღილმა, ღილებჩახსნილ იასამნისფერპერანგიანმა ჭაბუკმა, რომელსაც თმები ნახევარ თავზე აპარსული და ზედ "Kiss me baby" ქონდა ტატუირებული. - პროსტიტუტკებად _ ვუთხარი უნებლიედ ოთარს.

- რააად? - მკითხა აღშფოთებულმა და ინსტიქტურად ჩემს დაცლილ ჭიქას დახედა
- ბოზებად რა - დავამშვიდე მე.
- გამეცინა ჰა ჰა ჰა - თქვა ოთომ ირონიულად, კოქტეილი მოსვა და თეთრკაბიანისკენ დაიძრა.

***
მეორე დღეს ინტენეტში ერთ საიტს მივაგენი. საიტზე ეწერა, რომ ეძებდნენ არტისტებს, რომლებიც კლიენტებს სახლში მისვლით მოემსახურებოდნენ და, მათი სურვილის შესაბამისად.

მუხედავად კორექტული ტექსტისა, საიტის პირველ გვერდზე ბეწვით დაფარული ხელბორკილებითა და ტყავის ტრუსიკში გამოწკეპილი პოლიციელის ფოტო საკმარისი იყო, რომ თეატრალურ ინსტიტუტში წარმატებით ნასწავლი და სცენაზე წარუმატებლად რეალიზებული ჩემი და ოთოს სამსახიობო ოსტატობა მათვის თამამად შემეთავაზებინა.

ოთოს, რათქმაუნდა, არაფერი ვუთხარი, ისე შევავსე ონლაინ განაცხადი. რამდენიმე დღეში დაგვირეკეს და ქასთინგზე დაგვიბარეს.

როდესაც ანაზღაურების მოცულობა გავანდე, ოთოსთანაც დიდი ხვეწნა არ დამჭირვებია.


***
პატარა სცენის შუაში ალაპლაპებული ბოძი იყო დარჭობილი. დაბნელებულ დარბაზში რამდენიმე კაცი ისე იჯდა, რომ მათ სახეებს ვერ ვარჩევდი.


ნაზმა და მგზნებარე კაცის ხმამ დარბაზის სიღრმიდან ჩემი ნომერი წარმოთქვა.

- ალბათ იცით, აქ რისთვისაც ხართ - შემეკითხა ხმა.
- დიახ, ვიცი - ვუპასუხე მე და თველები მოვხუჭე, ენის წვერზე კალამმიდებული, "შავაპრავიანი" და პირსინგიანი "მამრის" სილუეტის გარჩევის იმედით.
- ვის შეგვისრულებთ - ისე წამჩურჩულა ხმამ, რომ ლამის ერექცია დამეწყო.

თეატრალურში როგორც წესი, აქეთ გვაძლევდნენ დავალებებს და ჩვენც ხან ჩაიდნად ვდუღდებოდით და ხან საყინულედან ახლად გამოღებულ სოსისად ვლღვებოდით, ამიტომ არჩევანის ასეთმა თავისუფლებამ ცოტათი დამაბნია.

- შეგიძლიათ ბაჭია იყოთ? - დამეხმარა არჩევანის გაკეთებაში ხმა.
- ბაჭია? - დაცქვიტე ყურები
- დიახ ბაჭია... - ხო, ჩემო გიჟოს-ს ინტონაციით მიკარნახა მისტიურმა რეჟისორმა განწყობა.

- რა გაეწყობა...ბაჭია ...ე.ი. ბაჭია...

რამდენიმე წამი დავფიქრდი, ღრმად ჩავისუნთქე, შემდეგ ოთხზე დავდექი და სცენაზე ხტუნვა დავიწყე... ბევრი ვიხტუნე თუ ცოტა წარმოსახვით სოროსაც მივადექი, კუდი ავაქიცინე, ტუჩები გავაცმაცუნე და წვრილი ხმით დავიწყე:

- სოროში ვინარისო? სტაფილო ვის მოვუტანეო, ვის უნდა სტაფილო გაკვნიტოს? პატარა ბაჭია ვინარისო? - და ისევ კუდი ავაქიცინე.

რამდენიმეწუთიანი ეტიუდის შემდეგ, ბაჭიას "ობრაზიდან" ძლივს გამოვედი და ისევ სცენის შუაში დავდექი.

დარბაზიდან სექსუალური ტაშის ხმა შემომესმა. აყვანილი ხარ - მითხრა ხმამ.

მემგონი ასე, თეატრალურში რომ ვაბარებდი, მაშინ არ გამხარებია _ როგორც ჩანს, უცხო მიწაზე წარმატებას მაინც სხვა გემო აქვს. ეტიუდის დასაწყისში ღრმად ჩასუნთქული ჰაერი შვებით ამოვისუნთქე და გასასვლელისკენ დავიძარი. კართან სახემორღვეული ოთარი იდგა, რომელიც როლში სიღრმისეულად შეჭრის გამო სულ გადამავიწყდა.

გვერდით ჩავუარე და მხარზე მოთათუნებით წარმატება ვუსურვე. ოთომ ბეჭი ისე აარიდა ჩემს ხელს, როგორც უბიწო ქალწულმა თვალები მოულოდნელად შემოფეთებულ შიშველ და გაბანჯგვლულ მამაკაცს.

ნასიამოვნები გარეთ გამოვედი და ჰოლში ჩამოვჯექი. ოთო უკან მომყვა.

- რას შვები, შეჩემა, არ გადიხარ?
- მე რას ვშვები თუ შენ რას შვები, შეჩემა? სულ რო გამოყლევდი ამხელა კაცი - გამომლანძღა ქართულად ქასთინგზე მოსული ოცამდე უცხოელის გასაგონად.

ორშაბათს ათ საათზე _ მითხრა იასამნისფერთმიანმა და შავპომადიანმა გოგონამ.

***
ზუსტად ორშაბათს და ზუსტად ათ საათზე შეთანხმებულ მისამართზე გამოვცხადდი.

- გამარჯობა _ მითხრა ნაცნობმა ხმამ და მწვანე ნათურებით განათებულ ვიწრო დერეფანს გაუყვა.

დერეფნის გავლით კედლებზე სართულებად გაყოლებულ "ვეშოვკებიან" დიდ გარდერობში მოვხვდით.

- ჩვენ აქაურობას "გარდაქმნის ოთახს" ვეძახით - დინჯად დაიწყო მონოლოგი სენსეიმ. აქ შეგიძლია გახდე მეხანძრე, ექიმი, მაშველი და დალაილამაც.
- კოსმონავტი - ვკითხე ბავშვობის ოცნებით გულდაწყვეტილმა.
- კოსმონავტიც და თუ გინდა რაკეტაც - დამამშვიდა მაესტრომ და მაცდურად გამიღიმა.

- მთავარი ასეთი თამაშის დროს სიტყვებია. მთელი საიდუმლო ის არის, რომ არც შენი კუბიკებად ქცეული მუცელი და არც ფალოსის ზომა ისე არ სიამოვნებს კლიენტს როგორც სიტყვები. მაგიური ძალა სწორედ სიტყვებსააქვს. როდესაც აქტიურად ვმუშაობდი, ხშირად კლიენტი ძალიან ნასიამოვნები ისე დამიტოვებია, რომ სექსი არც კი გვქონდა _ მთელი ღამე მხოლოდ ვსაუბრობდით. სწორი სიტყვებით შეგიძლია ქალი მოაჯადოვო და არ დაგავიწყდეს _ ნებისმიერ კლიენტს შეუძლია დარეკოს ჩვენთან და შეგაფასოს _ თუ მაღალ შეფასებები გექნება, მსუყე ბონუსს მიიღებ, ასე რომ შეეცადე - გამაცნო ძირითადი პრინციპები არბიტრმა, რომელსაც მონუსხული ვუსმენდი.

წამოდი, ცოტა წავივარჯიშოთ _ მითხრა მთავარმა მაგისტრმა და გარდერობის მოპირდაპირე კუთხისკენ დაიძრა.

- აქ ის კოსტიუმებია, რომლებზეც ყველაზე ხშირად არის მოთხოვნა _ ამიხსნა გულმოდგინედ რეჟისორმა და საკიდიდან რეკვიზიტების ჩამოხსნას შეუდგა.

- მარტივით დავიწყოთ - მითხრა პირველი კლასის მასწავლებელივით თბილი ღიმილით და ხელში მეხანძრის აღჭურვილობა შემომაჩეჩა.

- რას ეტყოდი კლიენტს?
- მეხანძრე რომ ვიყო?
- არა, მეხანძრის კოსტუმში გამოწყობილი სიგიჟე - ენის საოცარი მოძრაობით გადმომცა განწყობა რეჟისორმა
- რას ვეტყოდი და "მოდი ხანძარი ჩავაქროთ"-მეთქი - ვუპასუხე ბევრი ფიქრის გარეშე.
- კარგია. ეხლა იგივე, ოღონდ ემოციურად - განავრცო სექსჯადოქარმა.
ხელში ცეცხლმაქრი მოვიმარჯვე, თავზე ჩაფხუტი გავისწორე და მოხუჭული თვალებით ინსტიქტურად ენას მომდგარი ტექსტი გავიმეორე.

- მოსამართლე - გადმომაწოდა მანტია ახალი დავალების სახით
- ბრალდებულო, მუხლებზე დადექით და გადაიხარეთ, მოსამართლე მობრძანდება - ვთქვი საკუთარი თავით აღფთოვანებულმა.

მაესტრომ მოწნების ნიშნად თავი გვერდულად დახარა, სათვალის ზემოდან ამომხედა და ახალი დავალება მომცა

- ექიმი
- მოდუნდი, დამამშვიდებელი უნდა გაგიკეთო? - მარტივად ავუღე ალღო დავალებებს

- რომეო
- ჩემო ჯულიეტა

- ბეტმენი
- ჩემო ჯოკერო

- პოვარი
- ჩემო ფუნთუშა

- მამალი
- ჩემო ვარია

- პრეზერვატივი
- პრეზერვატივი? - ვკითხე დაბნეულმა დამრიგებელს
- კარგი გეხუმრე. მარგამ იცოდე, ჩვენს ბიზნესში ყველაფერისთვის უნდა იყო მზად


***
რამდენიმე დღეში მთელს ტანზე თმები გამპარსეს, სოლარიუმში გამრუჯეს, თმებზე მსუბუქი მელირება, ენაზე კი პირსინგი გამიკეთეს და სამსახურის დაწყება ოფიციალურად მომილოცეს.


- პირველი შეკვეთა შემოვიდა: მარტოხელა ქალბატონს უცხო ენების სპეციალისტთან სურს ლინგვისტური ღამის საუბრები - მითხრა წითელთმიანმა ოპერატორმა, თვალი ჩამიკრა და გულის ჯიბეში ფურცელზე დაწერილი მისამართი ჩამიცურა.

პირველივე შეკვეთისთვის ცოტა უცნაურად მომეჩვენა, მაგრამ იმ დროისთვის "გარდაქმნის ოთახში" კარგად გარკვეული არ დადვბნეულვარ. ტყავის ტანგა ამოვიცვი, ტანი სპეციალური მაზით ავიპრიალე, თეთრ პერანგზე შავი პიჯაკი ჩავიცვი, მრგვალი სათვალეები მოვირგე, ცილინდრი დავიხურე და იღლიაში ყავისფერი ტყავის საქაღალდე გავიჩრჩე. გარეთ გასულმა ღრმად ამოვისუნთქე და მანქანაში ჩავჯექი.

მძღოლმა დანიშნულების ადგილას სწრაფად მიმიყვანა.

- კარი ღია არის, მეორე სართულზე ამოდი - მითხრა კარებზე მიმაგრებული დინამიკიდან ძალიან სასიამოვნო ხმამ.

კარი ფრთხილად გავაღე და თეთრ რიკულებიან ხის კიბეს ფრთხილად ავუყევი.

მეორე სართულზე ასულმა, ღია კარი შევნიშნე, რომლიდანაც ბაცი წითელი შუქი იღვრებოდა. ძლივს განათებულ ოთახში ფრთხილად შევედი.

- გამარჯობა - მითხრა ოთახის სიღრმიდან ქალბატონმა და ჩემკენ რამდენიმე ნაბიჯი გადმოგდა
- გამარჯობათ - მივესალმე მეც და ნერწყვი ძლივს გადავყლაპე. ცუდი განათების მიუხედავად, კარგად ჩანდა, რომ ქალბატონი სამოცდათხუთმეტი-ოთხმოცი წლის იქნებოდა.

- რამდენ ენას ფლობ? - მკითხა მოხუცმა რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ.
- სამს - ძლივს ვუპასუხე ყბადაღებულმა
- ერთიც მეყოფა - დამამშვიდა საოცრად სათნო ღიმილით. -რომელსაც კარგად ფლობ რათქმაუნდა - დამიკონკრეტა კეკლუცად და მხრებიდან გამჭირვალე მოსასხამი მსუბუქად ჩამოიცურა.
- იცით, მე... მე... - ამოვილუღლუჩე დაბნეულმა
- რა თქვენ? - მკითხა საწოლზე წამოწოლილმა და გადაშლილი ფეხებიდან ისე გამომხედა, თითქოს სამიზნეში ამომიღო
- "დამენძრა" - ამოვიოხრე ქართულად
- რაო პატარა, არ გინდა ჩემთან გაერთო? - არ მომეშვა ბებერი და ენით პროთეზი გაისწორა
- იცით...იცით... მოდით ჯერ ვისაუბროთ - შევეცადე სენსეის ნასწავლები ოინით ფონს გასვლას
- იცი, პატარა, რას აკეთებენ ქალები ჩემს ასაკში?
- არა - გავაქნიე რამდენჯერმე სწრაფად თავი
- დილით იღვიძებენ, პროთეზს ირგებენ და შემდეგ ურეკავენ შვილებს და საუბრობენ... ურეკავენ შვილიშვილებს და საუბრობენ... ურეკავენ მეგობრებს, და კვლავ საუბრობენ. ასე რომ ძალიან გთხოვ, გვეყოფა საუბრები და მოდი დავიწყოთ.
- იცით... მე ენით არ შემიძლია - გავიბრძოლე ბოლოჯერ სასოწარკვეთილმა
- ყმაწვილო, სადმე ხედავთ პოლიციელს დიდი, შავი ხელჯოხით და ხელბორკილებით? შენ ენების სპეციალისტი ხართ ტკბილო, ასე რომ მანახე რა შეგიძლია - არ მეშვებოდა მოხუცი
- არშემიძლია - ამოვიოხრე გულიდან, ქუდი მოვიხადე და სკამზე ჩამოვჯექი.
- იცი, სამსახურიდან დაგითხოვენ? - გაწელილი ბგერებით, სიმღერასავით გადმოაფინა ბებერმა ალქაჯმა
- ვიცი - ვუპასუხე დამწუხრებულმა. კისრიდან ჩამოსული ოფლი მოვიწმინდე და საკუთარივე გადასლასებული კანით შეცბუნებულმა მკვერდზე დვიხედე, რომელსაც ერთი ბალანიც არ შერჩენოდა სამადლოდ.

მოხუცმა ტანზე ხალათი მოიხურა, ფუმფულა ჩუსტები ფეხებზე მოირგო, მოვიდა და ორივე ლოყაზე ერთდროულად მიჩქმიტა _ პატარა უცხო ენების სპეციალისტი ვინ არისო? პატარა მეხანძრე ვინ არისო? პატარა და ბოროტი პოლიციელიო? _ ისე იმეორებდა მოხუცი, ლამის იყო მეფიქრა, გაფანტული სკლეროზის გამო, შვილიშვილი ვგონივარ და მალე კანფეტებსაც მაჩუქებს-მეთქი.

მოხუცს გაშტერებული თვალებით ვუყურებდი, სანამ კარიდან არაადამიანური ხარხარი მომესმა.

- ოხ, ოთო.... შენი კარგი მოვტყან - ამოვიღრიალე დაჭრილი დათვივით და შოკისგან მეც ისტერიული ხარხარი ამიტყდა.

მოხუცის საჩივრის საფუძველზე სამსახურიდან იმავე ღამეს დამითხოვეს _ ყოფილი სტრიპტიზ მოცეკვავე აღმოჩნდა, რომელსაც ოთო ოთხი წელი უვლიდა.


***
ძალიან მალე ქართველი გოგო გავიცანი და ცოლად მოვიყვანე. ოჯახთან ერთად, მეგობრების დახმარებით სწავლასაც მოვეკიდე.

- საკმაოდ რთული სპეციალობა აგირჩევიათ - მითხრა უნივერსიტეტის საბუთების შევსებისას კონსულტანტმა გოგონამ და გამიღიმა.

- იოლი არც ბოზობა იყო - ღიმილითვე ვუპასუხე კონსულტანტს და ხელმოწერილი ფურცლები მაგიდაზე დავუწყვე.