რამდენიმე ძველი ლექსი

სანამ დიდ ინტერნეტს შევუერთდებოდი და მეტიც - საკუთარი ბლოგი მექნებოდა, მანამდე იყო კალამი და ძირითადად მეგობრების ნაჩუქარი წიგნაკები.

გთავაზობთ რამდენიმე რეტროს :)


***
ფოთოლთა ფუთა
დაფთაფთა ფეთი
ზამთარში თუთა
თეთრია, თეთრი
მენავე, ნავი
და იავნანა
ნიავი ავი
მან მოინანა
მოღელავს ღელე
ღიაა ღილი
ღობესთან ღორი
დგას გაღეღილი
უნდებათ მტრედებს
დანდობა მტრების
დანისლულ ედემს
იტევენ მთები
აღვიძებს ღამეს
ღამურას ფრენა
დალეწილ ლალებს
სურთ გადაფრენა
მტვრიანი მეტრო
მარტოა, მარტო
მტვრიან ტომრებში
ტივტივებს პალტო
ფოთოლთა ფუთა
დაფთაფთა ფეთი
სათუთი თუთა
ერთია, ერთი...

***
შენი ბავშვობა იყო ლამაზი
ისეთი, როგორც დღეს არის ზეცა
და საქორწინოდ მორთულს ღრუბლებით
ზეცასაც თეთრი კაბები ეცვა


***
არავის არ გეგონოთ რომ
ქალი გვხიბლავს ქალობით...
ქალი ქალობს ცარიელი
თავის ქალის წყალობით


***
ნაზი თითებით
შავი თმებით
შავი წარბებით
შენს შავ თვალებში
ჩაკარგული
მარადისობა
ძველი მითების მომესმის ხმები
შენ რითი თბები?
ან ნეტა როდის
მოგინდება
ჩემი მოხმობა

მე შენ მიყვარხარ
სწორედ შენ ხარ
ჩემი სამყარო
შენ ეს არ იცი
და ვერასოდეს
სამწუხაროდ
მიხვდები ამას
ვერავინ შეძლებს
შენზე ფიქრებს
მე რომ გამყაროს
და შემადარებ მოთმინებით
დალაილამას

***

უკვე ნაკრძალის ნუკრის სანუკვარ კურცხალს
უკვირს აკრძალვა უკვე ნანატრი მერცხლის
ვერცხლის სივრცეებს ვერც ის ვერ ცლის...
ვერც იებს
ეტყვის ზეციერს და ზეცა აპატიებს...