პოეტური ზოლები

ჩემს კედელზე სარეცხის პოეტური ზოლები
მთვარეზე არეკლილი მზის სხივების ბრალია
მომდევნო ცხოვრებაში ალბათ გემახსოვრები
ღამე ერთი ნაცნობის ძველი მეგობარია

აივნის იარუსზე გაფენილი ზეწრები
განაბული უსმენენ კალიების არიას
საწოლი შენს დალალებს მაგონებს და ვერ ვწვები
თითქოს მთელი სამყარო ცარიელი არეა

ჩემს კედელზე სარეცხის პოეტური ზოლები
მოწყენილი ვუყურებ ალბათ მთელი ცხოვრება
და როდესაც გავა დრო თუ არ გემახსოვრები
თეთრ ზეწრების ფარდები მაინც გემახსოვრება