რკინა

ეშმაკი დეტალებში არისო. ეშმაკის არ ვიცი და ხშირად ჭეშმარიტების ამოკითხვა ნამდვილად შეიძლება.

მსგავსი რამ ბევრჯერ მომსვლია, მაგრამ ეხლა დავაკვირდი რატომღაც.

ჩემი სახლის ახლოს, არცერთი კომერციული დაწესებულება არ არის, სადაც ფულის დახურდავებას შევძლებ. ამიტომაც უკვე ინსტიქტი გამომიმუშავდა - წინასწარ ვამოწმებ საფულეს, ვნახულობ რამდენიანი კუპიურები მაქვს და მძღოლს ვეკითხები ხურდის ამბავს.

ამჯერადაც, სანამ რამდენიმე განათებულ ბენზინგასამართს და სიგარეტის "ბლოკებისგან" შეკრულმარაოებიან ქალებს ჩავუვლიდი, ჩვეული რიტუალი გავიმეორე.

- ოცლარიანის ხურდა გაქვს?
- ხუთლარიანი მაქვს. დანარჩენი რკინა - მორცხვად მიპასუხა მძღოლმა
- ანუ, ათლარამდე გაქვს? - დავაკონკრეტე თითქმის ფხიზელმა.
- კი, თოთხმეტი ლარი მაქვს, მაგრამ სულ რკინა - კიდევ, უფრო დაიმორცხვა მძღოლმა

უცებ ფილმი "მიმინო" გამახსენდა:

- сдачи не надо
- и мне не надо

მერე კი უნებლიედ ქურდული გარჩევების ფრთიანი ფრაზა, რომელსაც მოპარული მანქანის "დავაზვრატებისას" ამბობდნენ: "რკინაა... რკინის დედა ვატირე ბოლო-ბოლო".

...და მაშინ მივხვდი, რომ პრაიმ-ტაიმს ნაწილობრივ ვეთანხმები _ საბჭოთა კავშირი ნამდვილად დაიშალა, უბრალოდ მის ნანგრევებში ბევრია მოყოლილი.