აკრძალული ხილი ტკბილი არისო - ალბათ ეს გამოთქმა, სამოთხის ვაშლის დაგემოვნებიდან მოყვება კაცობრიობას. ასეთი არის ადამიანის ნატურა - ეტყვიან არ გააკეთოო, უნდა რომ გააკეტოს და თუ დაავალებენ გაკეთებას, ყველაფერს გააკეთებს რომ არ გააკეთოს (და ტავტოლოგიაზე ხმა და ფიქრიც კი არ დაგცდეთ).
მეც მითხრეს - უხამს ტექსტებს მოერიდეო. რა უბედურება არისო - ინტერნეტი კი არის, მაგრამ რაც კი ენაზე მოგადგება ყველაფერი კი არ უნდა დაწეროო? მც უნებლიედ ჩემი ბიძაშვილის ამოჩემებული ფრაზა გამახსენდა და ვუპასუხე: "მთავარი იცი რა არის?.. რომ ქალსაც და კაცსაც ორივეს ორი ძუძუ აქვს-მეთქი" და პოსტის წერა დავიწყე.
დღეს ახალი კლავიატურა ვიყიდე. ძველი და დამტვერილი კლავიატურა ზიზღნარევი სახით მოვხსენი კომპიუტერს და უნივერსალური პორტით, პლანეტა პანდორას ბინადრების არ იყოს, ახალი შევუერთე.
თავში უნებლიე აზრმა გამიელვა - ნეტა საერთო ჯამში, ცხოვრების რამდენი საათი დაეთმობა მის კლავიშებზე თითებით მსუბუქად შეხებას-მეთქი? ახალი კლავიშების სირბილემ უნებლიედ ანას სურნელოვანი ძუძუს თავები მომაგონა.
უხეშად დავთვალე _ მათ ჩემი თითები სადღაც ხუთასჯერ ნაკლებად ეხება ვიდრე, პლასტმასის შავ კლავიშებს.
ვეხები და სირბილით შთაგონებული ვწერ ლექსებს, ვაკეტებ ჩანაწერებს, ვამზადებ პროექტებს. სოციალურ ქსელებში ვაქვეყნებ არაფრისმთქმელ სტატუსებს.
თითები ზეპირად იცნობენ კლავიშებს. იციან თითეულის ადგილი, ფორმა, მნიშვნელობა. მსუბუქად და ჰაეროვნად დაჰქრიან კლავიშებზე.
არადა ანას სულ ორი კერტი აქვს. რომელ ასოებს ავირჩევდი მათვის - ვიფიქრე გულში. თავიდან Space-ზე შევჩერდი და ორივე ცერის ბალიში რბილად მივადე. წერა გავაგრძელე. ცერი თითები გაყუჩული ელოდებიან სიტყვის დასასრულს. მოულოდნელად წამოუვლით ხოლმე და წამის მეასეთში წაკრავენ ყველაზე გრძელ და უცნაურ ღილაკს _ რომელიც სიტყვებს ერთმანეთს აშორებს.
არჩევანი მალევე შევიცვალე. საჩვენებელი ტითებით F და J ასოებზე დატანილ რელიეფები მოვსინჯე _ აქედან იწყება ყველაფერი. ამ ასოებს თითები მისით პოულობენ. აზრის ჩამთავრების სურვილით შეპყრობილები, ამოსუნთქვის გარეშე ეხებიან საჭირო ასოებს და საწყის პოზიციას უბრუნდებიან.
ამ ორ ასოზე ამობურცული პლასტმასის ნაცვლად, ვარდისფერი ძუძუს თავები ისე რეალურად წარმოვიდგინე რომ ცხვირის ნესტოებში ანას ნედლი კანის სურნელი ვიგრძენი.
რამდენიმე წამით წერა შევწყვიტე და საჩვენებლები თითების წრიული მოძრაობით ვსინჯავდი კლავიშებს.
ყავა დავისხი. ცხელმა ყავამ ცოტათი გამომაფხიზლა. მივხვდი რომ კლავიატურაზე F და J ასოების მსგავსი მოდიფიკაცია დამღუპავდა _ საქმეს ვეღარ გავაკეთებდი.
Enter-ს გადავხედე. მგონი იდეალურია _ დიდი, ყველაზე მნიშვნეოვანი. თანაც მთელი წინადადება უნდა ჩავამთავრო და ბოლოს ნეტარი სახით, ყველაზე მნიშვენლოვან მომენტში მსუბუქად ნეკა თითით შევეხო.
ციფრულ ორგაზმსა და ენტერ ღილაკს შორის ნაპოვნმა პარალელმა მომხიბლა. მაგრამ მივხვდი - ენტერი ხომ "შესასვლელია" და თანაც ის ერთადერთი და განუმეორებელია მთელს კლავიატურაზე. როგორც არ უნდა ეცადო, ორ მკერდის თავს, ერთადერთი ღილაკი ვერ შეითავსებს (რაღა დაგიმალოთ და ანას ძუძუები მხოლოდ ნეკა თითისთვის არ მემეტება).
ამასობაში დამკვეთმა დამირეკა. "დიახ, რამდენიმე საათში ყველაფერს დავასრულებ და გადმოგიგზავნით" - მივხვდი რომ უამრავი საქმიდან არაფერი გამიკეთებია.
კონცეტრირებისთვის სახეზე ცივი წყალი შევისხი და ოთახში დაბრუნებულმა კლავიატურას დავხედე. ყველაფერი თავის ადგილას დადგა. უცებ მივხვდი ყველაზე მეტად როდის მჭირდება ანას მადისაღმძვრელი მკერდი და ღილაკებიც შევუსაბამე: Ctrl+Alt+Delete.
ყველაფერი კარგი, რატომ არის ცოტა _ ვიფიქრე გაბრაზებულმა და კიდევ ერთხელ დამწყდა გული უბრალო ჭეშმარიტებაზე _ "კაცსაც და ქალსაც, ორივეს, (სამწუხაროდ) მხოლოდ ორი ძუძუ აქვს".
სტატის ავტორი: არვარ აღგზნებული
ჟურნალი: PMS Plus
ქონდეთ კლავიატურის ოდენი :0
ReplyDeleteროგორ გეკადრებათ!..
ReplyDeleteგაისეირნეთ ჩერნობილში და ნახავთ!.. :)))
ture raze fiqrobs es bichi samsaxurshi ;)))
ReplyDeleteai "maoce"c gaaocee.... :)))
sonis gogo ar geyo xo?::)
ReplyDeleteჩემი კიბერნეტული ცოლი იგულისხმება ხო? :))
ReplyDeleteნწუ - არ მეყო :))
როგორ გეკადრებათ!..
ReplyDeleteგაისეირნეთ ჩერნობილში და ნახავთ!.. :)))