გადავწყვიტე ბლოგს ახალი რუბრიკა _ "დღეს" დავამატო.
პასუხს თუ არ გავცემ რიტორიკულ შეკითხვაზე "აბა დღეს მე ვის რა ვარგე", იმას მაინც შევეცდები რა გავაკეთე ან ხდებოდა დავწერო. მომინდება დავწერ ყავა რომ დავლიე, ან ვიწექი და მზეს ვეფიცხებოდი, თუ კაცობრიობის საჭირბოროტო საკითხებზე რაიმე ახალს. თუმცა არასოდეს გამჩენია სურვილი შევქმნა რაიმე სრულიად უფუნქციო - მათშორის პოსტი "ყავის დალევაზე". ფუნქციური თუ არა, დეკორატიული დატვირთვა მაინც ხომ უნდა ქონეს ნივთს? ვნახოთ, იქნებ ოდესმე ისეთი ყავა დავლიო რომ ამაზეც დიდი სიამოვნებით მომინდეს ამოვთქვა სიტყვა.
მოკლედ რაზეც მინდა და როცა მინდა. არც იმის ვალდებულებას ვაკისრებ ჩემს თავს, რომ რახან "დღეს" დავარქვი კატეგორიას ყოველდღიურად ვწერო რაიმე.
დღეს კი 2 რამ გავაკეთე:
1. გავაუქმე ფბ. რადგან ვთვლი რომ ბევრი ენერგია და დრო მიქონდა და სულაც არ ვაპირებ "სკემ პაპალო" ტიპებთან ჭიდაობასა და აზრებსის ფილოსოფიურ და არაკონსტრუქციულ გაცვლა-გამოცვლას. თუ ვინმესთან კამათი დამჭირდება, ან მათი აზრი ან ა.შ. აუცილებლად შევძლებ კომუნიკაციის დამყარებას.
ჩემთვის ფეისბუქი მდინარეს გავს, რომელსაც ბევრი ნაგავი მოაქვს, შენ შიგნით დგახარ და იქექები _ ვინიცობა და რაიმე სასარგებლო იპოვო. კი ბატონო, ბევრისთვის ის რასაც მე ნაგავს ვუწოდებ სასარგებლო ინფორმაციაა და უხვად იტაცებს სხვადასხვა ნივთებს.
მეც როცა დამჭირდება რაიმე მიზნებისთვის აუცილებლად გამოვიყენებ მას. ამ შემთხვევაში, ძალიან რაციონალურად რომ შევხედოთ მჭირდებოდა იმისათვის რომ სახლში მჯდომს, კომუნიკაციის გარეშე არ გამერეკა. დღეს ეს აუცილებლობაც აღარ მაქვს და სხვამხრივ კი ძვირფასი რესურსი _ ნერვები, რატომ უნდა დავხარჯო, პასუხი არ მაქვს.
ანუ მშვიდობით ფეისბუქო, მომავალ საჭიროებამდე.
2. ბლოგზე ავკრძალე კომენტარების ფუნქციონალი. რატომ? იმიტომ რომ ეს არის პირადი ბლოგი. ადგილი სადაც ოდესღაც ვიცლებოდი ემოციებისგან. თვითერაპიას ვეწეოდი. ამას იმიტომ არ ვაკეთებდი, რომ სხვების აზრი მომესმინა. ახლა კი ბლოგზე გაიზარდა მნახველები, მეც რაღაც ერთგვარი პოზა მივიღე, იმათმა რაღაც ვალდებულებები დამაკისრეს. მე კიდე იმიტომ ვწერდი რომ თავისუფალი ვიყავი. როდესაც კი ვალდებულება ჩნდება, როგორიც არ უნდა იყოს ის, თავისუფლებაც იქვე მთავრდება _ სწორედ ამიტომ არ მომყავს ცოლი.
რატომ ჩეთვის არ ვწერ, ისე რომ არ გამოვაქვეყნო? ასეც ვცადე, მაგრამ რაღაც არ მიშველა. როცა იცი რომ შენს ნაწერს ვინმე წაიკითხავს სულ სხვა მუხტს დებ შიგნით. ეს მგონი იმას გავს, წყალს რომ ცუდ სიზმარს უყვები. რა, წყალი გიპასუხებს თუ სტრასბურგში ჩაიტანს შენს მონაყოლს? არა, უბრალოდ ასე იცლები და იჯერებ რომ წყალი გისმენს.
ეს პირადი ბლოგია _ ხო არ გგონია რომ ეს დემოკრატიული სივრცეა? თუ ასე ფიქრობ ძალიანაც შემცდარხარ. აქ ავტორიტარული მონარქიაა. მაგრად მკიდია სიტყვის და აზრის გამოთქმის თავისუფლებაც და უზენაესი უფლებაც. მთელს ქვეყანაში ასეა და დიდი ამბავი ჩემს ბლოგზეც ასე რომ იყოს.
თუ ვინმეს რაიმე არ მოეწონა, მოსწონს ან ოდესმე არ მოეწონება ვურჩევ სასწრაფოდ დატოვოთ ბლოგის ტერიტორია.
No comments:
Post a Comment