ლექსი

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა.
ცხრა მთასა და ცხრა ზღვას იქეთ,
ცისა და მიწის გასაყარზე
"ორ ზღვას შუა ძველისძველად საომარი იყო ლელო"

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა.
იყვნენ ქმრები რომლებსაც არ უნდოდათ
ცოლთან ორალური სესი ჰქონოდათ
და ცოლები, რომელთაც გამუდმებით სტკიოდათ თავი

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა.
ვერგანცდილი ორგაზმით დაუკმაყოფილებელნი მკვიდრნი სამეფოსი
ბაღებსა და სკვერებში იკრიბებოდნენ და "აქ და ახლა" სუბლიმირებდნენ

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა.
სამეფოს მართავდნენ ნაზირ-ვეზირნი
რომელთაც მართავდა ხელმწიფე,
ხელმწიფე რომელსაც ყველაფერი ყლეზე ეკიდა

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა.
სამეფოში ნახავდით ბევრ მომღერალ ნიმფას
ექო: ფას...ფას...ფას...
არც თუ ცოტა მოცეკვავე ელფს
ექო: ფსს...ფსს...ფსს...
და რამდენიმე ჯოჯოს
ჯოს...ჯოს...ჯოს...

ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა...
და ლექსი იწყებოდა ასე:
იყო და არა იყო რა...
და ლექსი იწყებოდა ასე...
დიახ, სწორედ ასე იწყებოდა ლექსი
რომელსაც სამწუხაროდ, ბედნიერი დასარული
"ჭირი იქა, ლხინი აქა"
სულაც არ ქონდა.