ბრძოლა იწყება, მახვილი მოიმარჯვეთ ბატონებო

არ მიყვარს ერთფეროვნება _ მრავალფეროვნება ბუნებრივად და ნატურალურად მისაღებია ჩემთვის. დღეს კი ყველა ჩემი ფეისბუქ მეგობარი, ინკუბატორში გამოყვანილ ფეისბუქ-იუზერს დაემსგავსა, ავატარზე გამოტანილი პოსტერით: "17 მაისი, ჰომოფობიასთან და ტრანსფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღე". ხო და მეტი რა უნდა "ქართული ფეისბუქის" პროგრესული ექსკურსის მქონე იუზერებს _ აიტაცეს იდეა.

რისიც არ უნდა იყოს ბრძოლის დღეა მაინც (თან თურმე საერთაშორისო) და როგორღაც ხომ უნდა შევიარაღდეთ? - ხო და ცეცხლით და მახვილით არა მაგრამ, ავატარებით კბილებამდე შეარაღბულები გამწკრივდნენ ჰომოსექსუალთა კედლების (ვოლს ვგულისხმობ) მისადგომებთან.

სტატუსი რომელიც ჩემს პეიჯზე გავაჟღერე შემდეგნაირი იყო:

ჰომოფობიასთნ და ტრანსფობიასთან (ეს უკანასკნელი ახლა უნდა დავგუგლო) ბრძოლის საერთაშორისო დღე? - კლაუსტროფობიამ და აგორაფობიამ რა დააშავა? გავერთიანდეთ და ვებრძოლოთ!!! :)

(მესმის სექსუალური უმცირესობის მიმართ სოლიდარობის გამოხატვის დღე იყოს - ფობიებთან ბრძოლა რა უბედურებაა ხალხო? :) )

- არ გრცხვენია ლაშა, რას აკეთებო? მისაყვედურეს მეგობრების ნაწილმა. ეს მეორე მსოფლიო ომში დაღუპულთა რა იყო და... ჰომოფობიის და ტრანსოფობიის გამო დაღუპულთა დღეაო.

თვალს და ხელს შუა გაირკვა, რომ ბრძოლის კი არა, ხსნოვნის დღე ყოფილა და ცოტა კი შევიშმუშნე. ამიტომაც სანამ ჩემი მეგობრები გამანადგურებელი კომენტარებითა და მომაკვდინებელი ლაიკებით, დაუნდობელ ბრძოლას განაგრძობდნენ გადავწყვიტე ცოტა უფრო მეტი გამეგო ამ დღის შესახებ.


ნუ დღე როგორც დღე _ უმრავი ცნობილი ადამიანის დაბადების დღით, ცნობილი ფაქტით და მათ შორის არანაკლები ოდენობის საერთაშორისო "დღესასწაულით" თუ "ბრძოლის დღით". ერთ-ერთი კი ნამდვილად აღმოჩნდა IDAHO ანუ "International Day Against Homophobia and Transphobia". რა ხდება თურმე ახლა: 1990 წლის 17 მაისს, ჰომოსექსუალობა ოფიციალურად ამოუღიათ ფსიქოლოგიური დაავადებათა რიცხვიდან.

ისე ამ ხალხის კი გამკვირვებია, "ავადმყოფობაა" ეგო რო თქვა _ შეიძლება "უფლებათა დამცველებმა" (მებრძოლებმა) კომენტარებით ჩაგქოლონ. ხოლო როდესაც თქვეს, რომ ეს ავადმყოფობა სულაც არ არისო, მიჩნეულ იქნა რომ ამ დღეს მოხდა ჰომოსექსუალების დისკრიმინაცია? რაღა დაგიმალოთ და აქ ცოტა დავიბენი.

ბრძოლა იქეთ იყოს და ისე დღეც არ არის მთლად საერთაშორისო: დიდი ბრიტანეთი, საფრანგეთი, მექსიკა, ბელგია, ბრაზილია, კოსტარიკა და ლუქსემბურგი _ ეს არის ქვეყნების ჩამონათვალი, რომლებმაც 2009 წლისთვის ოფიციალურად სცნო მოცემული დღე.

ინფორმაციულ-შემეცნებით ნაწილს ამით მოვრჩები _ მათვის, რომლებმაც ყოველთვის იციან რა და არასოდეს იციან რატომ.

ახლა კი მცირეოდ ჩემს ხედვას გაგიზიარებთ აღნიშნული საკითხის მიმართ. ის რომ ქართველები ექსტრემალები ვართ და უკიდურესად გვიყვარს უკიდურესობები არახალია. მე პირადად ისეთ ტრადიციულ ქვეყანაში როგორიც საქართველოა (ისე ტრადიციებზე "კინტოები" გამახსენდა), სადაც ცეცხლის-მფრქვეველი და ყანწებით შეიარაღებული "ღიპერები" ცხოვრობენ, არასოდეს მინახავს, რომ ვინმე "მოეკლათ" ან სასიკვდილოთ ეცემოთ სექსუალური ორიენტაციის გამო. ამასთან გეები ისევე არიან ინტეგრირებულები საზოგადოებაში, როგორც ნატურალები. ყოველ შემთხვევაში მე მყავს გეი მეგორბები და ვერც ერთზე ვიტყვი, რომ სექსუალური ორიენტაციის გამო სამსახურს ვერ შოულობს-მეთქი _ უფრო პირიქით ("ჩემი გეი მეგობრები" ვახსენე, რათა ხაზი გამესვა, რომ მე არ ვარ ჰომოფობი და მყავს გეი მეგობრები _ იმედია მებრძოლთა რამდენიმე მრისხანე კომენტარს ამარიდებს :) ).

აგრესია რომ აგრესიას წარმოშობს ეგეც ხომ არავის გიკვირთ? რას ნიშნავს "ჰომოფობებთან ბრძოლის..."? ანუ ჰომოსექსუალობა არის ავადმყოფობა და სულ ტყუილად ამოიღეს ფსიქოლოგიურ დაავადებათა სიიდან და "ჰომოფობობა" არა? ეს დღე თავისი კონცეფციით, ეწინააღმდეგება საკუთარ თავს. რა დააშავეს საწყალმა "ჰომო და ტრანსფობებმა" _ რა მნიშვნელობა აქვს ჰომოფობია, კლაუსტროფობი თუ ჰექ­სა­კო­სი­ო­ი­ჰექ­სე­კონ­ტა­ჰექ­სა­ფო­ბი­? მათ არ უნდათ დაცვა? თქვენ ასეთ კეთილებს, ასეთ პროგრესულებს განა ისინი არ გეცოებათ როგორც გარკვეული ფსიქოლოგიური პრობლემის მქონე პირები, ბრძოლის დღეს რომ უწესებთ?

როდესაც ვამბობთ რომ რაიმეს ვებრძვით, იმწამსვე ვიყოფით "კარგებად" და "ცუდებად", "უმცირესობად" და "უმრავლესობად", "ღიპერებად" და "ჰიპებად", ეს კი ჩემო ლიბერალებო ყველაზე დიდი საფრთხეა ომი გაჩაღდეს. ომის გაჩაღება კი ყოველთვის ვიღაცას აძლევს ხელს. ომი იყო, არის და ყოველთვის იქნება, ძალზედ მომგებიანი ბიზნესი.

დაბოლოს: ეს ერთფეროვანი ავატარი და "ავატარიზაცია", პირდაპირ ეწინააღმდეგება მრავალფეროვნების იმ ზეიმს, რომელიც LGBT pride-ზე სუფევს.

ნუ ვიქნებით ერთფეროვანები, არ გვინდა დათქმული ბრძოლის დღეები, ნუ დავიყოფით უმცირესობად და უმრავლესობად, ნუ ავყვებით სხვების დადგენილ თამაშის წესებს, რომელთაც თავიანთი მოტივები ამოძრავებთ _ უბრალოდ პატივი ვცეთ ერთმანეთს და პატივი ვცეთ იმათაც, ვინც ამას ვერ ახერხებს.