სამოთხე თუ ის ადგილია სადაც ადამიანი ყოველთვის ბედნიერი იყო და ის იქედან გამოუშვეს, გამოდის რომ აპრიორი პირობაა ადამიანი ზოგჯერ იყოს უბედური _ მაშინაც კი, როცა ყველაფერი კარგად არის.
ალბათ ასეა.. ეს შეიძლება არ არის ჩვენი დანაშაული და წვლილი ჩვენ არ მიგვიძღვის, თუმცა ამით მაინც ვერ გავიმართლებთ თავს. ისე კი, მგონია რომ შეგვიძლია ჩვენმა ბედნიერებამ აჯობოს უბედურებას. :)
რაღა ამის დროა,მაგრამ მაინც.. მხოლოდ ერთი ფრაზა: თუკი თავს გამოვუტყდებით,რომ უფალმა ბედნიერებისთვის გაგვაჩინა,მაშინ ისიც უნდა ვაღიაროთ: ყველაფერი, რასაც ნაღველისა და დამცირებისკენ მივყავართ-ჩვენი ბრალია...
ჩემი აზრით, ადამიანი როდესაც ბედნიერია და ყველაფერი აქვს, სწორედ მაშინ ეძებს უბედურებას, მაშინ ეძებს თავგადასავლებს და მაშინ ეხვევა შარში... ხოლო უბედური ადამიანი ისედაც უბედურია და აღარაფერი აქვს მოსაძებნი ბედნიერების გარდა, მაგრამ როდესაც ბოლობოლო მიაღწევს ბედნიერებამდე და თითქოს ყველაფერი კარგად არის, სწორედ მაშინ თავიდან იწყებს უბედურების ძებნას. და ტრიალებს ასე დაუსრულებლად, სანამ არ დაუსვამს წერტილს ამ ყველაფერს...
ის იქედან არ გამოუშვიათ.. მან არჩევანი თვითონ გააკეთა. ასე რომ დღესაც თვითონ აკეთებს არჩევანს იყოს ბედნიერი თუ არა..
ReplyDeleteP.S.გულახდილი ვარ :)
,,თუ" კარგი სიტვაა :D :D :D
ReplyDeleteალბათ ასეა.. ეს შეიძლება არ არის ჩვენი დანაშაული და წვლილი ჩვენ არ მიგვიძღვის, თუმცა ამით მაინც ვერ გავიმართლებთ თავს. ისე კი, მგონია რომ შეგვიძლია ჩვენმა ბედნიერებამ აჯობოს უბედურებას. :)
ReplyDeleteრაღა ამის დროა,მაგრამ მაინც.. მხოლოდ ერთი ფრაზა: თუკი თავს გამოვუტყდებით,რომ უფალმა ბედნიერებისთვის გაგვაჩინა,მაშინ ისიც უნდა ვაღიაროთ: ყველაფერი, რასაც ნაღველისა და დამცირებისკენ მივყავართ-ჩვენი ბრალია...
ReplyDeleteჩემი აზრით, ადამიანი როდესაც ბედნიერია და ყველაფერი აქვს, სწორედ მაშინ ეძებს უბედურებას, მაშინ ეძებს თავგადასავლებს და მაშინ ეხვევა შარში... ხოლო უბედური ადამიანი ისედაც უბედურია და აღარაფერი აქვს მოსაძებნი ბედნიერების გარდა, მაგრამ როდესაც ბოლობოლო მიაღწევს ბედნიერებამდე და თითქოს ყველაფერი კარგად არის, სწორედ მაშინ თავიდან იწყებს უბედურების ძებნას. და ტრიალებს ასე დაუსრულებლად, სანამ არ დაუსვამს წერტილს ამ ყველაფერს...
ReplyDelete