18+

- რაც ბანკში მუშაობა დავიწყე, ჩემს ორ მნიშვნელოვან ჰობს დავემშვიდობე: კითხვას და "ჰენდმეიდების" კეთებას - მითხრა ანამ და ჩემს მკერდზე აბიბინებული ბალანის საჩვენებელ თითზე დახვევა განაგრძო.

"ბანკი" - ბენზოხერხივით აგრესიულად ამოიქოქა სექსისგან მიყუჩებული ნერვული სისტემა. ტვინმა უამრავი კადრი, სიტყვა, შეგრძნება ამოქექა და გაუფრთხილებლად დაუნაწილა მთელს სხეულს.

- იცი, როცა მე ვმუშაობდი ბანკში დავემშვიდობე ყველა ჰობს რაც კი მქონდა... გოგოებს, მშობლებს, ბავშვობის მოგონებებს და საერთოდ მოგონებებს და წავედი ჰალსტუხით... სიკვდილის შესაგუებლად.

საერთოდ რთულია შეეგუო ამ ტანსაცმელს. უფრო სწორად თავიდან არის რთული. როდესაც მძიმე ჯინსის შემდეგ პრველად ჩავიცვი თხელი შარვლის ნაჭერი, გაზაფხულის გრილი სიო ისე საამოდ მიბერავდა ფეხებშუა, რომ მეგონა შიშველი ვიდექი კადრების განყოფილებაში და ვავსებდი მოსაწყენ ანკეტას.


- ბოლოს მაინც ხო ჩამაცმევენ? მაგრა ახლა ისე შემძულდა დავიბარებ რომ შიშველი ჩამაწვინონ.
- შიშველი? - ანას გაეცინა და სიგარეტის კვამლი გადაცდა.
- ხო, რამოხდა. ნეტა რამდენი გოგო მოვა ვისთანაც სექსი მქონია?
- მე პასს
- წარმოიდგინე მოვლენ, დამარტყამენ წრეს, დახედავე, მოაგონდებათ

ვიცინით. უცებ გადავბრინდი და მარჯვენა ძუძუზე ვუკბინე. - ვერ გიტან - კივის ანა. ვიცინი და მთელს სხეულს ვკოცნი. მუცელთან რომ მივედი გაჩუმდა. შემდეგ ოდნავ გააჟრჟოლა. ჩემი სხეულიც, მოიჭიმა, გადამწყვეტი ნახტომისთვის მომზადებულ კატასავით.

დილის სექსი ორივეს გვსიამოვნებს. განსაკუთრებით თუ მზე ანათებს და კარგი ამინდია. გულაღმა ვწევართ და ჭერს ვუყურებთ:

- ნეტა რამდენი გოგო მოვა - მეკითხება ანა
- ეგ მეც მაინტერესებს
- ე, ისე რა მაგარი აზრია _ "მოზარდები პანაშვიდებზე არ დაიშვებიან".

ისევ ვიცინით

- ჰო, წარმოიდგინე პირველი დაკრძალვა იქნება, ეკრანის ქვედა მარჯვენა კუთხეში შეზღუდვით _ "18+"

ვდგები. ანას გასულ საღამოს დაუთოვებულ თეთრ პერანგს ვიცვამ და შეხვედრაზე წასასვლელად ვემზადები.

ბევრი ვიცინეთ. წესით მხიარულად უნდა ვიყო, მაგრამ არა _ უცნაური განცდა დამეუფლა.

ტოსტერით გახუხული პურის ბოლო ლუკმას გემრიელად ვღეჭავ.

- მე გავედი და კარი გადაკეტე. საღამოს დაგირეკავ.

ლიფტში შესულს ურდულის ჩხაკუნი მესმის.