Thursday, October 13, 2011

კაფეტერია

უცებ მოწყდება ღრუბელი ზეცას
მიწას დანამავს წვეთი
მინდა რომ ახლა შენი თმა მეცვას
მაგრამ ხომ უნდა ბედი
რომ სადმე მაინც გადაგეყარო
იყოს საათი სამი
უცებ შეგეხსნას ფეხსაცმლის თასმა
და რამდენიმე წამი
შეჩერდე სწორედ იმ კაფეს კართან
სადაც მე დავლევ ყავას
შენც იგრძნობ ჩემი თვალების მზერას
როგორც ვულკანის ლავას
გამომხედავ და გაგეღიმება
და ყავის ბოლო წვეთი...
მინდა რომ ახლა შენი თმა მეცვას
მაგრამ ხომ უნდა ბედი?!

6 comments:

  1. მომწონს- თანაც ძალიან !

    ReplyDelete
  2. ვა, რა კარგია :))))))

    ReplyDelete
  3. უცებ შეგეხსნას ფეხსაცმლის თასმა
    და რამდენიმე წამი
    შეჩერდე სწორედ იმ კაფეს კართან
    სადაც მე დავლევ ყავას
    შენც იგრძნობ ჩემი თვალების მზერას - ამის მერე მე ეგრევე დავპატიჟებდი ყავაზე :)

    ReplyDelete
  4. მადლობა მარუსი,
    ეკ მადლობა

    შუბლაძე ის ანეგდოტივით ამბავი იცი:
    - შენ გოგოებს როგორ კერავ?
    - რავი ვეუბნები ხო არ ვიჟიმავოთ?
    - აუ, შენ რააამდენს ბაზროობ?

    დაახლოებით ასე :)

    ReplyDelete
  5. რა კარგია ... :(

    მინდა რომ ახლა ჩემი თმა გეცვას,
    მაგრამ ხომ უნდა ბედი
    რომ სადმე მაინც გადაგეყარო

    ჩავასწორე ჩემთვის :D მომიტევოს ავტორმა :D

    ReplyDelete
  6. ძველინაცნობი :)October 19, 2011 at 5:14 AM

    კაი ხანია შენი ნაწერებიდან ასე აღარ მომწონებია :)

    ReplyDelete