კაფეტერია

უცებ მოწყდება ღრუბელი ზეცას
მიწას დანამავს წვეთი
მინდა რომ ახლა შენი თმა მეცვას
მაგრამ ხომ უნდა ბედი
რომ სადმე მაინც გადაგეყარო
იყოს საათი სამი
უცებ შეგეხსნას ფეხსაცმლის თასმა
და რამდენიმე წამი
შეჩერდე სწორედ იმ კაფეს კართან
სადაც მე დავლევ ყავას
შენც იგრძნობ ჩემი თვალების მზერას
როგორც ვულკანის ლავას
გამომხედავ და გაგეღიმება
და ყავის ბოლო წვეთი...
მინდა რომ ახლა შენი თმა მეცვას
მაგრამ ხომ უნდა ბედი?!