ჩემი სამშობლო

მწვანე მთებიდან დაიწყებს დილას
და გაუყვება ველებს ალაზნის
მრავალჟამიერს ისე მოჰყვება
მდინარესაც კი წასვლას არ აცლის

მერე დაწურავს ქორფა რქაწითელს
დაილოცება, შესვამს ფიალას
დალოცავ ღვთისგან კურთხეულ მიწას
დალოცავს თავის წყალს და იალაღს

მოეკიდება მერე ბახუსი
ახსენებს შოთას, ვაჟას, ილიას...
მერე მოსისხლე მტერსაც დალოცავს
იტყვის - "ისიც ხომ ღმერთის შვილია"

სუფრის მიწურულს დღეც დასრულდება
და ღამეც ზეცას შემოსავს შავად
ის მოიგონებს შვილებს დაკარგულს
ერთერთი ახლა გამხდარა ავად...

გაივლის თვე და დღე და ოცნებაც
მაგრამ ის მაინც სასმისს შეავსებს
წარსულითაც თუ ვერ გაოცდება
მტერს ღვინის სმაში მაინც შეარცხვენს

...

რახან დალევით ფანტავს კაეშანს
რა გაეწყობა ასე რაკია...
ჩემი სამშობლო ლოთი არ არის!
ჩემი სამშობლო ბასიაკია!!!