შენ თბილი ხარ...როგორც მზეზე მიფენილი მზესუმზირები
შენ გრილი ხარ...შენი თმები მახსენდება ნაპირთნ ახლოს
შენ ვაზი ხარ...შენი ხელის თხელი მტევნები
შენ ნაზი ხარ...შენს ცრემლებს ისევ დავედევნები
შენ გზაშ ხარ...გზა რომელიც არმოდის ჩემთან
შენ სახლში ხარ...შენი სახლი ისევ ღიმილი
შენ კარი ხარ...მომეკარი თორე ისევ ისე შემცივდა
შენ ქალი ხარ...წერტილებით აღმართული ზეცაში კიბე
TBILI XAR ROGORC MZEZE MOFENILI MSESUMZIREBI...
ReplyDeleteფეისბუქზე კომენტარების და ლაიქების ბუმმა დამღალა და თითქმის ყველაფერი დავა-unlike-ე, მათ შორის შენი ბლოგიც...
ReplyDeleteმაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ აღარ მომწონს და აღარ ვკითხულობ, თუმცა ადრინდელი ნაწერები უფრო თბილი მეჩვენება :)
მართლა ისევ გულახდილად დავწერე :)
კი, იცვლება, შენ კი ხარ ჩვეულ ამპლუაში :)))
ReplyDeleteანუ, ადამიანებიც ვიცვლებით...
ReplyDeleteანუ, ადამიანებიც ვიცვლებით...
ReplyDeleteმეორდები :)
ReplyDeleteრა რასთან ასოცირდა? კომენტარის გამეორებას ვგულისხმობდი, თუ ეს გაინტერესებდა... :)
ReplyDeleteარ მემეტება ეს ლამაზი ლექსი უაზრო კომენტარებისთვის:(