ალბათ შეამჩნიე... ლექსებს ვეღარ ვწერ... მეშინია... მეშინია, რომ ლექსებით ვერ ვიტყვი იმას რასაც ვგრძნობ...
გიყურებ და ვიცი... ასე ზუსტად... ასე ბოლომდე...ასე დარწმუნებით...არასოდეს არაფერი არ მცოდნია...
გიყურებ და ვიცი...შენ ვერასოდეს ვერავინ შეგცვლის... მე შენ მიყვარხარ...
:))))))))))) დამთბა!
ReplyDeleteგული მწყდება... ნეტა მე ვიყო ამ სიტყვების ადრესატი...:(((
ReplyDeleteNino-n: Sensitive :)
ReplyDeleteAn.: იყავი მერე ვინ დაგიშალა :)
ეჰ ლაშარელააა.... :(
ReplyDelete:)vici zustad rom xar sustad!
ReplyDeleteვიცი ზუსტად, რომ ხარ სუსტად
ReplyDeleteმაგრამ ჩემი ხელის სითბო მოგცემს ძალას :)
უიჰ....ერთი ანონიმუსის ამოოხვრა დამრჩენია უკომენტაროდ :)
ReplyDeleteრას ოხრავ ხომ ვერ მეტყვი? :)
იყავი მერე ვინ დაგიშალა -ს ამის პასუხია :)
ReplyDeleteWOW სიყვარულის ახსნაც ამას ქვია :)))
ReplyDeleteისე ლექსებით უკეთესია :)))
silent love
ReplyDeleteრა უცნაურია ცხოვრება... მე კი ლაპარაკის მეშინია... სიტყვებს ვეძებ, ვარჩევ საგულდაგულოდ... მეშინია არ გავაფუჭო ყველაფერი...
ReplyDeleteბრძნად მეტყველება, ვერცხლი არს რჩეული. ხოლო დუმილი ოქრო :)
ReplyDeleteოქრო, რომელიც ტყვიასავით მძიმეა...
ReplyDeletesilent love
ReplyDelete