შემოდგომის მიწურულს

შენით გამიჯერდა სისხლი
უნდა გაიღიმო - გახსოვს?
აღარც გაზაფხულის გჯერა
აღარც მოგონებებს მაქსოვ

ადრე გიყვებოდი ლექსებს
ჩრდილში ვიძინებდით ერთად
მზესთან მღალატობდი ხშირად
ზოგჯერ შემოდგომის ფერთან

წუხელ შემაცია ღამით
აღარ გაგაღვიძე... არ ვთქვი...
ჩუმად დაგაკვირდი მძინარს
და შენი სუნთქვით გავთბი

შექსპირი 66 სონეტი

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=kvKos6pqrQ4&hl=en_US&fs=1&]

შენი ოთახი

განა მარტო
განა მარტი
კიტრის მწნილი
ძველი კარტი
შენი ძველი საათი და
კარგად შეფუთული ბარგი
ჩაიდანი
ზარდახშა და
კართან ტუმბო
კრილიანი
ზედა ბზარის
ქვედა ბოლოს
გაკრული
მოდილიანი

შენი ძველი საათი და
კართან ბარგი შეფუთული

სუნთქვა

ისე ჩუმად მინდა გითხრა, როგორც არასდროს
ისე მშვიდად, ისე უხმოდ, თითქოს თენდება
არც რითმებმა მინდა ლექსი გააფერადოს
არც ოცნებამ, ჩვენთან ერთად რომ დაბერდება

არვიცი რატო არ ვამბობდი...მინდა, რომ სულ ვთქვა
კი არ მიყვარხარ.... უნდა მყავდე, რომ შევძლო სუნთქვა...

***

თუ ადამიანი იმაზე ხშირად ცდება ვიდრე იტყუება შეგიძლიათ მას თამამად ენდოთ....

ფურცლები

ის...
არომატია
დღის

ის...
ძალას მაძლევს და
მღლის

მას...
დავუუთოვებ
თმას

ძილისწინ სათქმელ ზღაპარს
როგორც გაფენილ ზეწარს
ისე ვაჭრელებ ფურცელს
როგორც ღრუბლები ზეცას

მასში...
როგორც სასმელი
თასში

ლივლივებს...კედლებს ელამუნება...
როგორც ნიავი...როგორ ბუნება...
და დახლართული ტროოტუარებით
უხმო ნოტებით, მემუარებით
პატარა კიბით, განმარტოებით,
კინო ფირებით სავსე კარადა...
უცებ ვიპოვე...
და არ მეპოვა ჯობდა

არადა...

ის
არომატია
დღის...

კაბა

შენი ტანის სილუეტი
გამახსენდა...გავიყინე...
გავშრი...ენა ჩამივარდა...
ბოლო ხმაზე დაგიყვირე...
შემომხედე, რა მინდოდა...
რას გეძახდი...რატომ შეგხვდი...
ისევ ისე დამესიზმრე -
"თითქოს ბიუსტჰალტერს ვერ გხდი..."
ყოველ ჯერზე,ყოველ წამში
თითქმის ყველგან მელანდება
შენი ყავისფერი კაბა
ურცხვად როგორ ილანდება
შენი ტანის სილუეტი გამახსენდა...
გა ვი ყი ნე...

2012 (არ წაიკითხოთ, ჯერ თუ არ გინახავთ)

მოკლე რეცენზია:
"ნუუუ ეხლა.....ეფექტები იყო ...კიიიი"....

ოდნავ ვრცელი რეცენზია:
"ანუ ანი იცი რა იყო....აი პროსტოო, "სუმრაკი" ჯობია რააა...." (პერიფრაზი "ჩვენი პრეზიდენტი ჯობია")

რეცენზია:
სულ ახალი გამოსულივარ... ტიტრებზე დადებული საუნთრექიც კი (რომელიც ალბთ დაზაფრული ამერიკელების ოდნავ დასამშიდებლად შეიქმნა, ჩამესმის ყურში)...

ფილმში ორასი მილიონი ჩაიდო.... არადა ამერიკელები მგრძნობიარე ხალხია...ვერ იტანენ მთავარი გმირი რომ კვდება...სამაგიეროდ ძალიან უყვართ, "პატრიოტური სიტყვა ამერიკაზე, აფეთქებამდე დარჩენილ ბოლო 10 წამიდან 8 წამი საყვარელი ადამიანისთვის თვალებში ჩასახედად და ტუჩებში საკოცნად, რომ იხარჯება და (ჩემი უსაყვარლესი...) ბოლო წამის, ბოლო ამოსუნთქვის, წკიპზე გადარჩენის, შემდეგ ერთი გემრიელი შეძახილი "Yeeeeeeees" ამერიკულ სტილში (სასურველია პერსონაჟებმა ორივე ხელი, შეკრული მუჭით ჰაერში აღმართონ და შემდეგ ერთმანეთს გადაეხვივნონ..)...მე ამას "ტაშს" ვეძახი...(სხვათაშორის დავაკვირდი, რომ ქართველები არასოდეს რეაგირებენ "ტაშზე" მაშინ როცა ამერიკული კინოთეატრები ინგრევა ოვაციებისგან...) და ვიცი სადღაც ფილმის ბოლოსკენ, რეჟისორს რომ ექნება შემონახული... (პუბლიკას ამოსუნთქვა ჭირდება...)

რადგან ფილმში საკმაოდ მძიმე სიუჟეტური ხაზი ვითარდება, როგორც ჩანს "პროძიუსორებმა" ვერ გარისკეს, ამერიკული პუბლიკა ზემოთჩამოთვლილი ნიუანსების გარეშე დაეტოვებინა ( 200 000 000 მილიონიანი ბიუჯეტი ცოტა ხომ არაა)...

დაწყნარდი რიგითო ამერიკელო....მერე რა, რომ კაფილორნია ცეცხლში იძირება, ამერიკის პრეზიდენტს სამხედრო ლაინერი სრისავს და დარჩენილ კონტინეტს უზარმაზარი ცუნამი ტბორავს.... რაც მთავარი ფილმის მთავარი გმირი გა-და-რჩე-ბა (მთლიანი ტექსტი იკითხება ჩურჩულით)...

ფილმი აგრეთვე დახუნძლულია ჩვეული იუმორით...
გაიხსენეთ, როცა მთავარი გმირი ფეხში დაჭრილია, მეორე ხელი ამპუტირებული აქვს და მტრით გარშემორტმყმულს ეუბნებიან:

-ბედნიერი მგზავრობა ჯოჯოხეთში...
-იქ ჩემზე ადრე მოგიწევს მისვლა, ნაბიჭვარო....

და ბუუუუუუუუხ.... "კეთილი" გადარჩა...

აგრეთვე დავაკვირდი, რომ პროძიუსერები შეეცადნენ, არა მხოლოდ ამერიკული პუბლიკის გული მოეგოთ.

ასე მაგალითად:

რუსები- რუსი ოლიგარქი ამბობს რუსულ თვითმფრინავზე - "...полетить оно же русское.."
იტალია-არაჩვეულებრივად ინგრევა სიქსტის კაპელა
ჩინელები-ყველაზე იაფად და სწრაფად ააშენებენ ნოეს კიდობანს...
და რათქმაუნდა იზრუნეს ქართულ მაყურებელზეც-ამ ფილმში ყველაფერს დედა ეტ****ბა...

მეორეს მხრივ ეს არის ფილმი, რომელშიც არის არაჩვეულებრივი და დღემდე არ ნახული მასიური სცენები, სპეციალური ეფექტები (ფილმის ბოლო ნაწილს თუ არ ჩავთვლით სადაც ჰოლივუდის პავილიონში აღმოვჩნდი, ხელოვნურ კაბინაში, რომელსაც გარედან არყევენ და არაბუნებრივად ანათებენ)

აღნიშვნის ღირსია ხმოვანი ეფექტებიც, რომელიც ვფიქრობ ერთერთ გადამწყვეტ როლს თამაშობს მაყურებელზე....

საერთო ჯამში, ყურადღება არ მივაქციე "პროძიუსერების" მიერ ფილმში ჩადებულ სადაზღვეო პოლისებს და ფილმიდან შთაბეჭდილებებით გამოვედი...თუმცა ამაში მსხაიობებისგან მიღებული ემოციები ნაკლებად დამეხმარა...

უბრალოდ წარმოვიდგინე და განვიცადე, ერთ წამში უნიტაზივით ჩარეცხილი დედამიწა...ახლობლები, ლამაზად გათენებული დილა, მისი ღიმილი, ფინჯანი ყავა, საყვარელი მუსიკა, იდეა რომელიც მოულოდნელად დაგებადა, მონატრება რომელიც უზომოა...და ჩემი უსუსურობა, ამ ყველაფრის შესანარჩუნებლად...

გირჩევთ ნახოთ ეს ფილმი... კინოთეატრიდან გამოსულებმა, ღრმად ჩაისუნთქოთ და საყვარელ ადამიანებს მოეფეროთ :)


P.S. მე მჯერა რომ ბიბლიური აპოკალიფსი მოხდება...თუმცა დარწმუნებულივარ ჰოლივუდი ნამდვილად არ იქნება ამის მაუწყებელი...ისიც მჯერა რომ კავკასიონის ქედით დაცული საქართველო ერთერთი უსაფრთხო და ეკოლოგიურად სუფთა ადგილი იქნება დედამიწაზე...თუმცა ამაზე მოგვიანებით...

უცებ მომაწვა :)

არმინდა დალაგებული რითმა.... გაუთოებული ზედმიწევნით და თითქმის იდეალურად პერანგი...მომბეზრდა დაგეგმილი და დროში გაწერილი პროექტები, მოფიქრებული სტრატეგია, მოზომილი საქციელი და აწონდაწონილი სიტყვა...

არმინდა არავისთან კამათი, ფუნდამენტური მეცნიერებები, პრინციპული გადაწყვეტილებები და მესამედ ზეთში შემწვარი ფენოვანი. მომბეზრდა კვირაში ერთხელ წვერის გაპარსვა და პრინციფში წვერიც...

ავიკვიატე რომ ჩარჩოებს უნდა გავცდე და ამით ჩარჩოების ლეგიტიმაცია მოვახდინე, კაპიტულაციის გარეშე....

რა სისულელეა არა? რამდენი სისულელე გვაქვს თავში... :)

თვალებს დავხუჭავ და მზეს მივეფიცხები...

ზამთარი მოდის

მე შენ ალერსის დაგიგე მახე
მე შენ წუხელის სიზმარში გნახე
მე შენ გაკოცე, არმახსოვს როდის
მე შენ გითხარი - ზამთარი მოდის

შენ მე რამდენჯერ გამათბე გახსოვს?
შენ მე მნახე და გარეთაც არ თოვს...
"შენ მე არ გიყვარვარ" - მერითმა
შენ მე შემაგრძენი შენი თმა

შენ მოფერებით დამიგე მახე...
მე კი წუხელის სიზმარში გნახე

"ცოტა" რამ სიყვარულზე

სიყვარული სამნაირი ყოფილა: ეგოისტური, ალტრუისტული და პოხუისტური.

პოზა

არ მინდა ვიყო პოეტი პონტის
და კამერებთან მივიღო პოზა
ვიყო დამბაჩა სამუელ კოლტის
და სევდიანი პუტანა - პროზა

არ მინდა ვიყო თეატრალური
მოფიქრებული...დადგმული სცენა
არის ამაში რაღაც ქალური
შენი ბოქვენი და ჩემი ენა

არ მინდა ვიყო მოწონებული
აყოლებული კედელზე ვაზი
ან თავს უეცრად დაყენებული
არ მინდა ვიყო საზღვარი - ხაზი

არ მინდა ვიყო პოეტი პონტის
გადინჯებული წყლის ფსკერზე ღუზა
ვიყო დამბაჩა სამუელ კოლტის
მყავდეს ერთგული პუტანა - მუზა

გალაკტიონ ტაბიძე-ჩემო ლექსებო

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=TJ1koNh-4eI&hl=en&fs=1&]