ნაცვალსახელი

თორმეტი არი ღამის
ლამის...
არ ვთმობ ბგერების აცმას
არც მას...
მომენატრა და ვფიქრობ
გული ღელავს და იქ რომ
ვიყო სადაც მას ძინავს
სადაც ცურავს... და-ფრინავს
მისი სითბო რომ ისმის
მე ჩემს გულს, ხოლო ის მის
სითბოს შთანთქავს და ისმენს
კითხავს საკუთარ ის "მეს"
ნეტა რა დროა ახლა
მე კი შორიდან ვეტყვი:

თორმეტ არის ღამის...
ლამის...